นิยายที่ยาวที่สุดในโลก
ตวัน ชวลิตธำรง หรือ ปอย Portrait ศิลปินนักร้อง-นักแต่งเพลงหนุ่มเป็นนักอ่านตัวยงคนหนึ่ง เขาเป็นแฟนตัวยงของนิยายยาวเหยียดเรื่อง เพชรพระอุมา ด้วย ตวันขอเขียนถึงความประทับใจจากการอ่านนิยายที่ยาวที่สุดในโลกเรื่องนี้ เขาเป็นคนหนึ่งที่อ่าน เพชรพระอุมา มาแล้วหลายรอบ ...มันอะไรกันนักกันหนา นิยายเรื่องนี้มีอะไรที่ทำให้เรากลับไปอ่านซ้ำแล้วซ้ำเล่าได้กันแน่?
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ปลายปีพ.ศ. 2507 นักเขียนหนุ่มวัย 33 ปี นาม ฉัตรชัย วิเศษสุวรรณภูมิ เจ้าของนามปากกา ‘พนมเทียน’ ได้รับการว่าจ้างจากสำนักพิมพ์ผ่านฟ้าวิทยา ให้เขียนนิยายเกี่ยวกับการเดินป่า ขนาดพ็อกเก็ตบุ๊คความยาวไม่เกิน 8 เล่มจบ พนมเทียนเริ่มต้นเขียนนิยาย ‘ขนาดสั้น’ เรื่องนี้เมื่อวันที่ 19 พฤศจิกายน 2507 และไปเขียนจบบริบูรณ์ในวันที่ 22 มิถุนายน 2533 ใช้เวลาไปเพียง 25 ปี 7 เดือน 3วัน!
ความยาวจากเริ่มแรกถูกกำหนดไว้เพียง8เล่มพ็อกเก็ตบุ๊คแบบบาง ไปสิ้นสุดเอาที่จำนวน 18,063 หน้า รวมเป็นพ็อกเก็ตบุ๊คขนาดมาตรฐานหนา 400 กว่าหน้าได้ถึง 48 เล่ม!
นี่คือนิยายไทยที่ถูกกล่าวขานกันว่า เป็นนิยายที่ยาวที่สุดในโลก นิยายที่สร้างปรากฏการณ์มากมายให้กับวงการวรรณกรรมของไทย นิยายที่ได้รับการยกย่องให้เป็นตำนานจากทุกๆ สังคม
นิยายที่ชื่อ เพชรพระอุมา
หลายคนที่ยังไม่เคยอ่าน อาจจะระย่อกับความยาวเหยียดของนิยาย อย่าว่าแต่จะอ่านให้จบ แค่เอามาเรียงตอนให้ต่อกันก็เหนื่อยแล้ว คุณอาจจะไม่ถูกโฉลกกับนิยายเรื่องยาว ไม่ชอบอ่านอะไรนานๆ ไม่ชอบตัวหนังสือเต็มพรืดยาวเหยียด hp แนะนำอย่างนี้ครับ ลองอ่านเล่ม 1 แค่เล่มเดียว ไม่ต้องซื้อก็ได้ ยืนอ่านในร้านนั่นแหละ กล้าพูดว่า แค่บทแรกของเรื่องก็สามารถดึงคุณเข้าสู่วังวนของ เพชรพระอุมา ได้ไม่ยาก สำนวนการเขียนไม่มีความยอกย้อนพิสดาร แต่อ่านง่าย เห็นภาพ ไม่เยิ่นเย้อ และมีเสน่ห์ดึงดูดให้คุณอดพลิกอ่านหน้าต่อไปเรื่อยๆ ไม่ได้ ยิ่งอ่านยิ่งอยากรู้ว่ามันจะเป็นอย่างไรต่อไป ซึ่งตรงจุดนี้พนมเทียนสารภาพว่า มันเป็นความตั้งใจของเขาเอง เจตนาจะทิ้งความอยากรู้อยากเห็นไว้ตอนจะจบบทเสมอ เพื่อให้นักอ่าน (สมัยนั้นที่นิยายยังออกเป็นราย 10 วันอยู่) ต้องตั้งตารอคอยตอนต่อไป ไม่เบื่อหน่ายจนเลิกอ่านไปซะก่อน ไม่ว่ามันจะยาวกี่พันกี่หมื่นหน้าก็ตาม ถือว่าเป็นความพิเศษอย่างหนึ่งของเพชรพระอุมาที่หาได้ยากจากนิยายเรื่องไหน
แต่ถึงแม้เรื่องราวจะดูพิสดารพันลึก หลายสิ่งหลายอย่างที่ปรากฏในนิยายดูเหมือนเรื่องโม้จนโอเวอร์ น่าแปลกที่ไม่มีใครอ่านแล้วรู้สึกอย่างนั้น ความสามารถทางวรรณศิลป์อันลึกล้ำของพนมเทียนนั้นเข้าขั้นเทพ เทคนิคการเขียนที่สมจริง ละเอียดลออจนคนอ่านรู้สึกเหมือนหลุดเข้าไปอยู่ในนั้น ทำให้เราหลงเชื่อทุกอย่างที่เขาเขียน แยกไม่ออกเลยว่าเรื่องไหนสามารถเกิดขึ้นได้จริงหรือเรื่องไหนเป็นเพียงจินตนาการ เพราะมันมีเหตุผล ที่มาที่ไป อธิบายได้ราวกับมันเคยเกิดขึ้นกับตัวผู้เขียนเอง พนมเทียนเข้าใจถึงช่องว่างระหว่างวิทยาศาสตร์และไสยศาสตร์ และใช้จุดนี้หลอกล่อให้เราคล้อยตามอย่างไม่รู้ตัว อย่างเมื่อคณะเดินป่าต้องไล่ล่างูเหลือมยักษ์ยาวหลายร้อยเมตร กินควายทั้งตัวได้ในคำเดียว อ่านแล้วเราไม่สามารถเถียงได้เลยว่ามันไม่มีอยู่จริง เพราะแต่ก่อนตอนที่ป่าไม้ยังอุดมสมบูรณ์ มันอาจมีอยู่จริงๆ ก็ได้ เพราะงูเป็นสัตว์ที่อายุยืนมาก หรือมันอาจเป็นเรื่องโม้แหลกของพนมเทียนก็ได้ เราไม่มีทางรู้เลย รู้ได้แค่อย่างเดียวว่ามันสนุกสมจริงเหลือเกิน สาเหตุอีกอย่างคือ พนมเทียนไม่เขียนอะไรที่ตัวเองไม่รู้จริง เขาเป็นนักเดินป่าตัวกลั่น เคยทำนิตยสารปืน เคยสำรวจดงลึกแล้วไปเจอเมืองโบราณที่ยังไม่ถูกค้นพบ เคยประสบอาถรรพ์ของป่าลึกมากับตัวเองมากมาย เพราะฉะนั้นฉากการเดินป่าล่าสัตว์ของเขา จึงดูน่าเชื่อถือและเกิดขึ้นได้จริง
หรือฉากรักรัญจวนชวนเคลิบเคลิ้ม ความรักอันยิ่งใหญ่เหนือกาลเวลาของรพินทร์และดาริน ความโหยหาโศกเศร้าปานจะขาดใจเมื่อต้องห่าง พนมเทียนก็สามารถกุมหัวใจคนอ่านไว้ได้อย่างหมดสิ้น เพราะตัวเขาเองนั้นก็เป็นนักรักตัวยง มีประสบการณ์โชกโชนเช่นกัน
เรื่องราวความรักระหว่างรพินทร์ พรานป่าต่ำศักดิ์แต่ผ่านการศึกษามาแล้วจาก 3 ประเทศ กับ ม.ร.ว หญิง ดาริน หญิงสาวสูงศักดิ์ ที่มากไปด้วยเสน่ห์และน้ำใจ เป็นสิ่งที่ใครได้ลองสัมผัสแล้ว ยากนักที่จะไม่ตราตรึงใจ และเป็นจุดที่พนมเทียนตั้งใจจะกลั่นแกล้งคนดูอย่างสนุกสนาน เขาปรุงรสความรักของตัวเอกทั้งสองให้คนอ่านถวิลหาอยากรู้แบบสุดๆ ว่าสุดท้ายแล้วจะลงเอยกันได้อย่างไร โดยเฉพาะนักอ่านที่เป็นคุณผู้หญิง ร้อยทั้งร้อยจะตกหลุม แต่นักอ่านที่เป็นชายชาตรี พนมเทียนก็วางบ่วงดักไว้เช่นกัน คุณธรรมน้ำมิตรที่เต็มไปด้วยการหักเหลี่ยมเฉือนคมของรพินทร์ และ แงซาย สองจอมพรานผู้ยิ่งใหญ่ ที่ดูเหมือนจะเป็นทั้งคู่ปรับและคู่คิด มีทั้งคำพูดเด็ดๆ แผนการอันแยบยลทั้งเหนือเมฆและใต้ดิน แต่สุดท้ายแล้วก็แสดงให้เห็นถึงน้ำใจของลูกผู้ชายที่สมควรเอาเป็นเยี่ยงอย่าง เรียกได้ว่าในแง่ของความสนุกสนานของเรื่องราวแล้ว พนมเทียนมีให้ทั้งนิยายรักชวนหลงใหลถูกใจสาวๆ และนิยายเท่ๆ สนุกตื่นเต้น ถูกใจลูกผู้ชาย รวมไว้ภายในเรื่องเดียวกัน ซึ่งhpอยากจะถามคุณพนมเทียนจริงๆ ว่าท่านทำได้อย่างไรครับ ยิ่งมาได้รู้ความจริงที่น่าตกใจอีกหนึ่งอย่าง นั่นคือพนมเทียนเขียนเพชรพระอุมาโดยไม่ได้วางโครงเรื่องไว้ก่อน พูดง่ายๆ คือขณะที่เขียนออกมาวางขายแต่ละเล่มทั้งคนเขียนและคนอ่านก็ยังไม่รู้ว่าเล่มหน้าจะเกิดอะไรขึ้น ต้องลุ้นไปพร้อมๆ กันว่าจะเป็นอย่างไรต่อไป ซึ่งในทางเทคนิคแล้ว นี่เป็นวิธีการเขียนที่อันตรายมาก คนเขียนมีสิทธิ์ออกทะเลจนไม่สามารถนำพาเรื่องราวให้จบลงอย่างเรียบร้อยได้ แต่พนมเทียนทำได้ และทำได้ดีเสียด้วย สามารถขมวดเรื่องจนจบ ปมปัญหาต่างๆ รายละเอียดปลีกย่อยก็เก็บได้เรียบร้อยไม่ขาดตกบกพร่อง
อ่านมาถึงตรงนี้แล้วหลายคนอาจจะติงว่า hp ชม เพชรพระอุมา ออกนอกหน้าไปไหม เอาอย่างนี้ดีกว่า เพชรพระอุมา ฉบับพิมพ์ล่าสุด ครั้งที่ 4 โดยสำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม ได้มีการเชิญบุคคลที่เป็นที่รู้จักและมีชื่อเสียงจากทุกวงการ มาเขียนคำนิยมและความประทับใจที่มีต่อนิยายเรื่องนี้ 1 คนต่อ 1 เล่ม 48 เล่ม 48บุคลากรชั้นนำของประเทศจากหลากหลายสาขา ไม่ได้มีhpคนเดียวครับ ที่คิดว่าเพชรพระอุมาควรค่าแก่การยกย่อง และอาจจะถึงขั้นบาปที่ชีวิตนี้ไม่ได้ลองอ่าน ถ้าใครยังไม่เคยอ่าน ลองดูเถอะ ไม่เสียเวลาอะไรมากมาย เดินไปร้านหนังสือ หยิบเล่ม 1 ขึ้นมาพลิกดู
ยินดีต้อนรับสู่โลกของ เพชรพระอุมา.....
ขอบคุณเรื่องจาก: ตวัน ชวลิตธำรง อ้างอิงจาก www.petchprauma.com/
http://www.happeningnow.net/
huahinhub Thanks
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น